سهم من از قیصر!

86/8/9:: 1:46 صبح فضل الله نژاد دیدگاه

نوجوان که بودم، بین همه شاعرانی که فقط اسمشان را زیر شعر‏های چاپ شده از آن‏ها در مجلات مختلف می‏دیدم، قیصر امین‏پور چیز دیگری بود.

هنوز هم به قیافه نمی‏شناختمش. الان که جستجویی کردم، فهمیدم به شعر هم، خوب نشناخته بودمش.

آن‏چه در نوجوانی و در طی این سال‏ها جسته و گریخته از شعر‏هایش خوانده بودم، تنها اندکی بود از دریای زیبای طبع لطیف و گاه خروشان او.

دریغ. چه زود دیر می‏شود!

خواستم یکی از شعر هایش را نمونه بیاورم. نشد. خواستم همه را بیاورم نشد. خودتان از این دامن گل، هر چه خواستید بچینید.

به جای اشک، فاتحه نثار روح او کنید. 

گل بیاورید.

مزار او، با گلاب سادگی، صفا، شستشو کنید،

زندگینامه: لوح،  تبیان

چند فطعه از اشعار:

دل داده ام بر باد، بر هر چه بادا باد

دردهای من جامه نیستند

دست عشق از دامن دل دور باد!

پیش از اینها فکر میکردم خدا خانه ای دارد میان ابرها

گل به راز زندگی اشاره کرده است

خسته ام از آرزوها آرزوهای شعاری

و بالاخره:

کلمات کلیدی: